Oleh: Jeniri Amir [BH29/06/2013]
Kekurangan
kemudahan jejas kualiti, prestasi pelajar
Ketika menjadi nazir sekolah dan Timbalan Ketua Penolong Pengarah Bahagian
Kurikulum pada dekad 1980-an dan awal 1990-an, satu daripada tugas utama
penulis ialah melawat sekolah, termasuk di luar bandar.
Tujuannya
untuk menilai proses pembelajaran guru dan kemudahan sekolah. Sebelum dan
selepas lawatan, biasanya kami berbincang dengan guru besar atau pengetua,
mencadangkan langkah memperbaiki kemudahan dan prestasi sekolah.
Kementerian
Pendidikan telah berusaha meningkatkan kemudahan dan menyediakan prasarana
sekolah di Sabah dan Sarawak membabitkan peruntukan RM2 bilion bagi memastikan
pelajar di luar bandar serta pedalaman tidak tercicir. Peruntukan itu bertujuan
memberi manfaat kepada setiap pelajar luar bandar dalam usaha melahirkan modal
insan cemerlang.
Isu berkaitan kedaifan sekolah luar bandar di negara ini memang sentiasa diberi
perhatian oleh pelbagai pihak. Wakil rakyat di Sabah dan Sarawak sentiasa
membangkitkan isu terbabit di Dewan Undangan Negeri dan Dewan Rakyat, sekali
gus memperlihatkan komitmen serta keprihatinan mereka untuk memastikan kualiti
dan kemudahan pendidikan di negeri berkenaan setaraf dengan negeri lain di
Semenanjung.
Mantan Timbalan Menteri Pendidikan, Dr Mohd Puad Zarkashi yang banyak melawat
sekolah di luar bandar dan pedalaman Sabah dan Sarawak tentu lebih arif masalah
sekolah terbabit, dan aspirasi penduduk serta pelajarnya. Tidak dinafikan,
kedaifan sekolah dan kekurangan kemudahan persekolahan di kedua-dua negeri ini
sedikit banyak menjejaskan minat serta kesungguhan pelajar, seterusnya kualiti
dan prestasi dalam peperiksaan.
Peruntukan RM2 bilion
Kekurangan itu menyebabkan sebahagian pelajar tercicir berbanding kanak-kanak
di bandar. Kementerian Pendidikan telah berusaha meningkatkan kemudahan dan
menyediakan prasarana sekolah di Sabah dan Sarawak membabitkan peruntukan RM2
bilion bagi memastikan pelajar di luar bandar serta pedalaman tidak tercicir.
Peruntukan itu bertujuan memberi manfaat kepada setiap pelajar luar bandar
dalam usaha melahirkan modal insan cemerlang.
Apakah masalah yang dihadapi sekolah pedalaman terutama di Sabah dan Sarawak?
Perumahan guru, air bersih dan elektrik, kemudahan makmal serta pusat sumber,
kekurangan guru terlatih, bilik darjah tidak mencukupi dan keadaan asrama yang
daif antara masalah yang tidak pernah selesai. Ketiadaan kemudahan atau
kemudahan yang daif, tentu menimbulkan ketidakselesaan dan risiko dari segi
keselamatan. Wajarkah kanak-kanak terbabit tinggal dan belajar dalam keadaan
daif ketika rakan mereka di kota dan bandar menikmati kemudahan begitu selesa?
Malah, kanak-kanak di kampung penulis (Kampung Tellian) tidak mempunyai sekolah
sekitar 10 tahun kerana sekolah sedia ada tidak selamat digunakan. Akibatnya,
murid sekolah rendah itu terpaksa menumpang di sekolah rendah yang agak jauh
dari kampung. Ibu bapa merungut kerana ia memerlukan kos yang lebih, selain
risau keselamatan anak. Persoalannya, bilakah sekolah itu akan dibina?
Ketika kita meraikan ulang tahun ke-50 pembentukan Malaysia pada tahun ini,
bukan sesuatu yang keterlaluan jika ibu bapa dan penduduk di pulau, pesisiran,
pergunungan dan lembah di negeri terbabit memohon perhatian lebih
bersungguh-sungguh diberi bagi memastikan negeri ini tidak ketinggalan dengan arus
kemajuan pendidikan.
Langkah Kementerian Pendidikan menubuhkan pasukan khas memantau serta mengenal
pasti masalah sekolah di pedalaman seperti diumumkan Timbalan Menteri
Pendidikan 1, Datuk Mary Yap Kain Ching baru-baru ini, memang dialu-alukan.
Sebanyak 814 sekolah di Sabah dan Sarawak dikategori sebagai pedalaman dan
kerajaan berusaha mengatasi masalah menerusi pelan jangka pendek serta panjang.
Anjak kualiti pendidikan
Jawatankuasa itu perlu memberi perhatian terhadap aspek profesionalisme guru dan
pengurusan sekolah, penempatan guru terlatih dengan opsyen sesuai,
infrastruktur dan kemudahan asas sekolah, serta tahap literasi dan kemiskinan
murid luar bandar. Ini antara faktor penyumbang pelbagai permasalahan
pendidikan di luar bandar. Mengapakah kemudahan dan kualiti pendidikan di luar
bandar perlu ditingkatkan? Apakah langkah terbaik untuk mengatasi masalah
kekurangan murid? Bagaimanakah murid miskin dapat dibantu dari segi pelajaran
dan kemudahan, termasuk buku rujukan?
Hakikat kadar celik huruf, kemiskinan, keciciran dan masalah sosioekonomi yang
lain masih membelenggu luar bandar dan pedalaman, sudah memadai untuk kita
menganjakkan kualiti pendidikan di sana. Kanak-kanak luar bandar perlu diberi
kemudahan dan guru terbaik bagi memungkinkan mereka meraih keputusan terbaik
dan akhirnya keluar daripada kemiskinan.
Kejayaan teknokrat dan profesional dari luar bandar hari ini kerana kejayaan
mereka mendapat pendidikan. Pelajar miskin dan kekurangan zat mudah letih dan
mengantuk di dalam kelas, dan sukar memahami dan menyerap apa-apa yang
dipelajari.
Penulis ialah Pensyarah di Universiti Malaysia Sarawak
No comments:
Post a Comment